Morning Glory (2010)

Μετα απο ολιγοημερη απουσια, επιστρεφω δυναμικα εχοντας δει 3 ταινιες και ξεκινώντας να γραφω για αυτην που μου αρεσε λιγοτερο… Ή μαλλον για να ειμαι  δικαιη, το Morning Glory (ελλ.τιτλ. «Πρωινο Ξυπνημα») ηταν η πιο «ελαφρια» και η πιο «ευκολη» απo τις 3. Η μεγαλη μου δυσκολια στο να γραψω για αυτη την ταινια ειναι το οτι μετα απο μια εβδομαδα δεν τη θυμαμαι! Οποτε καταλαβαινεις… Μια χαριτωμενη κωμωδια για τον κοσμο των (Αμερικανικων) πρωιναδικων, με πολυ καλο καστ που κατ’εμε ειναι και ο βασικοτερος λογος υπαρξης της. Ο Harrison Ford οπως δεν τον εχεις ξαναδει, η Diane Keaton οπως την εχεις ξαναδει αλλα πολυ καλη οπότε ok! H Rachel McAdams πολυ γλυκια και ομορφη και αστεια ταυτοχρονα. Γενικως καλα περασα δε λεω. Ειχε καλες στιγμες γελιου, εκανε λιγη «κοιλια», ειχε καποιες υπερβολες, λιγη συγκινηση, εχμμμ δε θυμαμαι άλλα…Αληθεια λεω!  Συγγνωμη κυριε σκηνοθετα, όμως καμμια σχεση με τo παλαιοτερο Notting Hill σας ας πουμε… Εκεινο το λατρεψα και το θυμαμαι καλα. Ακομα!

Να τη δεις να ξεχαστεις και να γελασεις…Ε οχι και σινεμα ομως. Ξερεις  😉

Greenberg (2010)

Λοιπον, καταρχην να ξεκαθαρισω κατι: Τον Ben Stiller τον αγαπω! Εχω δει σχεδον ολες τις ταινιες του, με κανει να γελαω και τον θεωρω μεγαλο ταλεντο. Οσες φορες κι αν τον δω ως Derek Zoolander θα κλαιω απ’τα γελια. Ως Gaylord Focker επισης. Ακομα και ως νυχτοφυλακα σε μουσειο, ή φυσικα ως ανεπαναληπτα ερωτευμενο με την Mary! Αυτος ηταν και ο λογος που αποφασισα να δω το Greenberg (ελληνικος τιτλος: «Δεν Σκεφτομαι Αρα Υπαρχω» – ελεος δηλαδη αλλα τελος παντων, το αφηνω ασχολιαστο και ηρεμω για να μην κανω ρυτιδες!). Αν και καπως το περιμενα, επαθα ενα ψιλοσοκ γιατι ειδα για πρωτη φορα εναν τελειως διαφορετικο Stiller, ο οποιος με ενθουσιασε. Η ερμηνεια του στο ρολο ενος 40αρη, ελαφρως ψυχωτικου-αγοραφοβικου-αντικοινωνικου, που μολις βγηκε απο το ψυχιατρειο οπου νοσηλευοταν μετα απο νευρικο κλωνισμο, ειναι α-πι-θα-νη! Η ταινια δεν ειναι φυσικα κωμωδια, αν και εχει κωμικες στιγμες. Ουτε δραμα θα την ελεγα. Ειναι μια ηρεμη αλλα ρεαλιστικη ταινια, πολυ αληθινη, καθολου ρομαντικη, ισως λιγο αργη, δεν με εκανε ομως να την βαρεθω ουτε λεπτο. Ο Ben Stiller «κραταει» την ταινια- τον αντιπαθεις, τον μισεις, τον βριζεις, μετα τον λυπασαι, τον ξανασυμπαθεις, συμπασχεις… Η κοπελια παιζει επισης εκπληκτικα, όπως και ο φιλος του Rhys Ifans, παλιος γνωριμος αν εχεις δει το Notting Hill και θυμασαι τον τρελο-Αγγλαρα συγκατοικο 😀

Aν εχεις διαθεση για μια απλη αλλα συναισθηματικη ταινια, χωρις φανφαρες και ουσιαστικη κορυφωση, δες την! Στην τελικη, αξιζει να δεις τον Stiller σε μια διαφορετικη και κορυφαια στιγμη του. Eμενα παντως μου αρεσε πολυ.

Burlesque (2010)

Ειπα λοιπον να δω το Βurlesque, ως φαν των μιουζικαλ και γενικως της μουσικης και των υπερθεαματων, εχοντας ταυτοχρονα την αναγκη για κατι ευχαριστο και χαλαρο… Αφου δεν κοιμηθηκα καλα να λες. Ποσο βαρετο θε μου;; Ειπαμε ευχαριστο και χαλαρο, αλλα επρεπε να ειναι και τοσο χαζο; Η υποθεση, πιο-κλισε-πεθαινεις που λεμε. Μου θυμισε κατι αθωα στοριζ απο ελληνικες ταινιες του ’60 με Βουγιουκλακη, που ναι μεν καλα ηταν, αλλα ΠΑΛΙ;;; Ξανα τα ιδια; Το πτωχο πλην τιμιο βλαχακι που κρυβει ενα τεραστιο ταλεντο και γινεται σταρ στη μεγαλη πολη; Λιγη πρωτοτυπια στο σεναριο δε θα εβλαπτε. Ναι το ξερω, το φοκους ειναι αλλου σ’αυτες τις ταινιες, στο θεαμα!! Ελα ντε που κι εκει δεν ελεγε τιποτα ιδιαιτερο. Θυμαμαι δηλαδη το Chicago (2002) που ηταν απογειωτικα τα νουμερα, η μουσικη, ολα!! Εδω, αν εξαιρεσεις την οντως καταπληκτικη φωνη της Christina Aguilera (ε, που κι αυτη τη βαριεσαι σε καποια φαση πια), η ταινια δεν εχει τιποτα αλλο. Μη με ρωτας για την -μουμια- Cher… Ελεος, εγω την φοβαμαι ετσι οπως εχει γινει με τις πλαστικες! Μηπως να συνταξιοδοτηθει;;…ή εναλλακτικα, μηπως να πρωταγωνιστει μονο σε θριλλερ; Λεω εγω τωρα.  😛

Να το δεις; Ερχμμ εγω σε προετοιμασα. Αν εισαι στο οφισιαλ φαν κλαμπ της Κριστινουλας (ή εστω της Σερ – γκοντ χελπ γιου!) θα το ευχαριστηθεις το Μπουρδεσκ! Α, στα συν, η παρουσια του ποθητου McSteamy (Grey’s Anatomy) Eric Dane στο ρολο παμπλουτιδη επιχειρηματια… 😉

για αυτον σου λεω κοπελια:

The Kids Are All Right (2010)

Το ειδα ψες αργα το βραδυ και επεσα για υπνο με μια μονο σκεψη: Μα γιατι? Γιατι το The Kids Are All Right υποψηφιο για 4 Οσκαρ, μεταξυ των οποιων και καλυτερης ταινιας; Ελεος… Μέρσυ μη Ακάντεμυ!! Ειναι μια ευχαριστη πλην ομως αδιαφορη ταινιουλα, ξερεις σαν αυτες που βαζει το Σταρ Κυριακη μεσημερι πριν το Friends. Ή μαλλον οχι μεσημερι γιατι εχει αρκετες σκηνες σεξ-χωρις-λογο (ακομα και gay male porn-χωρις-λογο δειχνει ελαχιστα)… Γενικως η ταινια ολο κατι παει να πει, αλλα τελικα δε λεει, ολα τα προσπερναει γρηγορα και επιφανειακα, πραγμα που δεν ειναι κακο για μια ευχαριστη κομεντι, αλλα μη μου την πλασαρεις για ΤΗΝ ταινια! Για μενα η μεγαλυτερη απορια (και κριμα) ειναι πως αυτες οι 2 ηθοποιαρες Annete Benning και Julianne Moore δεχτηκαν να παιξουν σ’αυτη τη σαχλα. Η Benning, στο ρολο μιας εκ των 2 λεσβιων μαναδων, παρα πολυ καλη αλλα οχι και για Οσκαρ. Ο Mark Ruffalo, στο ρολο του δωρητη σπερματος-πατερα των παιδιων των Benning-Moore, ηταν καλος αλλα πολλα μουμπλε μουμπλε μουμπλε εκανε για να παρει και Οσκαρ β’ ανδρικου (ελεος Ακαντεμυ, ελεος ειπαμε!). Η Moore ως λεσβια-μανα-μπερδεμενη-καταπιεσμενη, καλη αλλα και λιγο υστέρω. Για μενα τα 2 παιδια εδωσαν τις καλυτερες ερμηνειες, ειδικα η κοπελια (Mia Wasikowska).

Μη σου πω δε, ποσο με τσαντισε το τελος. Ποιο χαζο-απλουστευμενο δε γινεται! Δε λεω αλλα ομως για να μη στο χαλασω…Δεν ειμαι σποϊλερού εγω! Παντως, οπως διαβασα και σε μια Αμερικανικη κριτικη, ο τιτλος μαλλον ειρωνικος ειναι και θα ειναι για αυτα τα Kids…Καθε αλλο παρα all right 😦  Δεν μπορω να στο διευκρινησω γιατι θα πρεπει να αποκαλυψω το τελος, αν θες το συζηταμε στα σχολια.

Να το δεις και να περασεις ευχαριστα, αλλα χωρις ιδιαιτερες προσδοκιες.

Love and Other Drugs (2010)

Χθες ειδα το Love and Other Drugs. Μια χαριτωμενη, γλυκια κομεντι, με τον Jake Gyllenhaal και την Anne Hathaway,  που βλεπεται ευχαριστα και εχει ενα αναμενομενο τελος. Ετσι τουλαχιστον θα την χαρακτηριζε οποιοσδηποτε υγειης και φυσιολογικος ανθρωπος, που η κοντινοτερη επαφη του με νοσοκομεια, φαρμακα, γιατρους κλπ ηταν οταν εβγαλε τις αμυγδαλες του στα 13, ή οταν γεννησε η θεια του μπατζανακη του και πηγε με ανθοδεσμη να τη δει για 10′!

Δυστυχως εγω «ταυτιστικα» καπως και σε διαβεβαιω οτι αυτα γινονται ετσι ΜΟΝΟ στα (αμερικανικα) εργα οπως αυτο, καθως στην πραγματικοτητα συνηθως γινονται οπως τα λεει ο κυριουλης στον Jake στο un-conventional συνεδριο, που οταν δεις τη σκηνη θα καταλαβεις τι λεω τωρα η τρελη… Αν ηταν αληθεια, η ταινια θα τελειωνε εκει. Λιγο μετα το συνεδριο. Θα μου πεις, ξεκολλα, δεν εισαι δα και η Ανν η Χαθαγουεϊ που μαγευει τους ανδρες με ενα της (ομορφο αλλα ελαφρως αγελαδισιο) βλεμμα! Ε εκει θα σου πω «άσεμας», λες και ο αλλος ητανε ο sexy Jake, οκ ειπαμε, μην τρελαθουμε κιολας  😉

Ο οποίος  Jake παρεμπιπτωντος, απ’το Brokeback Mountain και μετα ολο μας γδυνεται και ξαναγδυνεται! Ιδιαιτερα εδω, πιο πολυ γυμνουλικο θα τον δεις, παρα ντυμενο. Δε σε χαλαει αγαπημενη μπλογκ-ρίντερ, το ξερω, γιαυτο στο αναφερω. Κι για σενα αγαπημενε, μην ανησυχεις, φροντιζει η Αννουλα και κατι αλλες για τις χοτ σκηνες σου. Οποτε ολοι οι βγιουερς ευχαριστημενοι (εκτος ισως απο εναν-που-ξερει-ποιος-ειναι, αλλα δεν μας πειραζει πια).

Γενικα λοιπον μου αρεσε, με συγκινησε, με «κρατησε», γελασα. Ομορφη ταινια. Ρομαντικιά. Αγαπη ρε…  🙂

Να τη δεις, γιατι οχι?